Είναι καιρός τώρα που στέλνω το βιογραφικό μου όπου βρω θέση που μπορεί να κολλάει με τις σπουδές μου. Παρόλα αυτά εκτός από δύο email που έλαβα με Ι regret to inform you that... κανείς δεν απαντά στις ενεργειές μου αυτές.
Και όχι τίποτα άλλο. Αυτές οι αιτήσεις που χρειάζεται να απαντώ είναι και πολύωρες καθώς κάποιες εταιρείες δεν θέλουν μόνο το βιογραφικό σου αλλά πρέπει να απαντήσεις και σε ένα σωρό ερωτήσεις όπως ''για ποιο λόγο κάνεις αίτηση'', ''τι πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις για να προσφέρεις αξία στην επιχείρηση σου'', ή ''πες μας αν ξέρεις οτιδήποτε για την εταιρεία που κάνεις αίτηση''. Ένα άλλο κόλλημα είναι όταν ζητάνε να έχεις ξαναδουλέψει στο εξωτερικό. Είναι όπως και όταν πρωτοξεκινήσαμε να δουλεύουμε στα 18 μας. Που θυμάμαι με ρώταγαν ''έχετε ξαναδουλέψει;'' ''εμπειρία έχετε;'' και εγώ τους κοιτούσα λοξά μέχρι που κατάλαβα ότι πρέπει να λέω ψέμματα για να πιάσω δουλειά στην Ελλάδα.
Αλλά στο εξωγτερικό; Δεν είναι το ίδιο.. Έχω την εντύπωση ότι βλέπουν αίτηση από Ελλάδα και την πετάνε στο καλάθι των αχρήστων. Αυτό πιστεύω μετά από τόσους μήνες.
Ξέρω ότι οι εταιρείες αν δεν έχουν προκηρύξει θέσεις, δεν απαντούν στα βιογραφικά που τους στέλνουν και κάποιες από αυτές κρατούν τα βιογραφικά μέχρι νεωτέρας..
Επίσης, ζητούν άπταιστα αγγλικά και γερμανικά ή γαλλικά. Τι θα κάνουμε δεν ξέρω. Ούτε να μένουμε στο ευρώ βλέπω επίσης. Αλλά ούτε και να μπορούμε να βγούμε από τη χώρα. Μαύρη μαυρίλα μου φαίνεται...
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού για όσους βρίσκονται μπροστά από μια παραλία και έχουν ξεχάσει έστω για λίγο όλα τα προβλήματά τους.
Λίνα.
Και όχι τίποτα άλλο. Αυτές οι αιτήσεις που χρειάζεται να απαντώ είναι και πολύωρες καθώς κάποιες εταιρείες δεν θέλουν μόνο το βιογραφικό σου αλλά πρέπει να απαντήσεις και σε ένα σωρό ερωτήσεις όπως ''για ποιο λόγο κάνεις αίτηση'', ''τι πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις για να προσφέρεις αξία στην επιχείρηση σου'', ή ''πες μας αν ξέρεις οτιδήποτε για την εταιρεία που κάνεις αίτηση''. Ένα άλλο κόλλημα είναι όταν ζητάνε να έχεις ξαναδουλέψει στο εξωτερικό. Είναι όπως και όταν πρωτοξεκινήσαμε να δουλεύουμε στα 18 μας. Που θυμάμαι με ρώταγαν ''έχετε ξαναδουλέψει;'' ''εμπειρία έχετε;'' και εγώ τους κοιτούσα λοξά μέχρι που κατάλαβα ότι πρέπει να λέω ψέμματα για να πιάσω δουλειά στην Ελλάδα.
Αλλά στο εξωγτερικό; Δεν είναι το ίδιο.. Έχω την εντύπωση ότι βλέπουν αίτηση από Ελλάδα και την πετάνε στο καλάθι των αχρήστων. Αυτό πιστεύω μετά από τόσους μήνες.
Ξέρω ότι οι εταιρείες αν δεν έχουν προκηρύξει θέσεις, δεν απαντούν στα βιογραφικά που τους στέλνουν και κάποιες από αυτές κρατούν τα βιογραφικά μέχρι νεωτέρας..
Επίσης, ζητούν άπταιστα αγγλικά και γερμανικά ή γαλλικά. Τι θα κάνουμε δεν ξέρω. Ούτε να μένουμε στο ευρώ βλέπω επίσης. Αλλά ούτε και να μπορούμε να βγούμε από τη χώρα. Μαύρη μαυρίλα μου φαίνεται...
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού για όσους βρίσκονται μπροστά από μια παραλία και έχουν ξεχάσει έστω για λίγο όλα τα προβλήματά τους.
Λίνα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου